Lieve mensen we hebben weer genoten van jullie geweldig toneelspel ,Nachtoelen, Wordt tijd dat Griet een schone onderbroek aan doet. Ga zo Door. Han en Mimi Leneman.

Soms lopen dat wat je wilt, en dat wat je kunt, niet helemaal synchroon. Ik had na de eerste avond in Sinderen nog een extra voorstelling in de Pol willen bezoeken, maar dat lukte mij niet. Maar de eerste voorstelling op 15 mrt. maakte wel zoveel indruk dat ik ook daar nu nog wel wat van kan vinden. Het was een gezellig gekeuvel daar, in de Amsterdamse Jordaan, waar iedereen de straat zo’n beetje als een verlengstuk van zijn huiskamer ziet. De huwelijksproblemen van Arie en Annie komen uitgebreid aan bod, als mede het flamboyante gedrag van Lou, en dat de hormoontjes van Willem nog lang niet uitgeblust zijn, en dat ook Opoe nog sjans heeft wordt ook mooi duidelijk. Een straat waar een venter graag doorheen loopt, er is altijd wel een reden voor handel. Het was echt een spel met een lach en een traan. Ronduit ontroerend vond ik het liedje van Rietje, vroeger had bijna iedereen wel een kind met kinderverlamming in de klas, zo werd je wel heel confronterend geraakt door die beperkingen voor deze kinderen. Ook de spanning op het gezicht van Aagje bij het zingen gaf wel aan: het gaat ergens over! Heel mooi! De kinderen met het kinderfeestje was sowieso een gouden vondst. In twee minuten twee pannenkoeken op eten nog een glas limonade koekjes snoepjes en nog een ijsje, pittige avond… En Tante Leen die kan de komende winter weer zien komen, want na al die repetities en voorstellingen heeft ze vast een hele mooie das. Het zat er allemaal ook heel goed in, als het al ergens vast dreigde te lopen hebben ze het goed weten te camoufleren. Onontbeerlijk bij zo’n stuk is het Amsterdamse/Jordaanse taalgebruik, maar het kon dit keer toch niet tippen aan Ciske de Rat. Heel moeilijk als het jouw ding niet is, dan gaat het makkelijk over de top. Een enkeling zat daar dicht tegen aan, dan gaat het ten koste van het natuurlijke spel. Maar, het bleef wel leuk en gezellig. En gezelligheid kent geen tijd maar…op het midden van het stuk verlang je er wel naar dat het verhaal ergens links of rechts afslaat, anders verslapt de spanningsboog en dat zou jammer zijn. Gelukkig slaat op het einde van het tweede bedrijf, vlak voor het sluiten van de gordijnen, de vlam in de pan en komt er een basis voor nieuwe dialogen. Het verhaal krijgt de broodnodige opleving, de actie van Arie met Lou, maar is het voldoende? Het is maar een kort moment vlak voor de pauze. Was het voldoende om na de pauze de spanning op te kunnen pakken over hoe het afloopt? Er was later veel ontreddering bij de betrokkenen, maar voelt het publiek dat ook zo? Ik vond het onvoldoende! Er staat vermeld dat het stuk zich nu veertien dagen later afspeelt, maar gevoelsmatig zit hier toch een te groot gat, je mist de eerste emoties rond om de actie van Lou met Annie, en de reactie van Arie. Na de pauze zit Annie met haar hoofd in de handen, en Arie weet zich ook geen houding te geven, maar ik heb daar nog helemaal geen beleving bij, dat wordt in het verdere verloop pas duidelijk. Jammer want dat past ook niet in de geest van dit stuk. Ook zit het einde te vol met ‘bij-elkaar-gekletste-verhaallijntjes’, dat zagen we ook te veel in het einde van Bij de dokter. Je komt naar het toneel om te kijken, het is geen hoorspel. En toch heb je op het einde weer zo’n Kees de konijnenkoopman gevoel, wat werd er weer heerlijk gezongen, dat is echt genieten, klasse! En ondanks dat ik dit keer mijn handen niet op elkaar krijg voor het decor, het Jordaanse volksgebeuren was een prachtig stuk toneel waarbij op en rond het podium maar liefst 25 personen heel actief bezig zijn geweest om iedereen weer een fantastische avond te bezorgen. Het bleef dan ook nog heel lang heel gezellig. Buurtschap bedankt! Groetjes Jan Heuthorst

We komen altijd graag naar 't Buurtschap kijken. Ook deze keer goed gespeeld. Een echt Amsterdams Volkstoneelstuk. Heel iets anders, goed gelukt. Compliment voor "de Amsterdamse taal"! En we zeggen graag weer tot de volgende keer.

Hallo Allemaal. Voor het eerst een voorstelling van 't buurtschap bezocht en ik ben het met Theo Soontiëns eens. Het was inderdaad weer eens wat anders. Kom graag nog een keer terug. Een tip heb ik nog wel, houd rekening met de zichtlijnen en de verstaanbaarheid, headsets zouden dat en het spel ten goede komen. veel succes met jullie nieuwe produktie.

Goed gespeeld mensen! Fijne avond gehad. Goed spel, vooral Udo Klumpenhouwer en Joop Lammers, maar ook de anderen, hoog niveau.

Mooie avond gehad vrijdag. Zoals altijd alles weer tot in de puntjes verzorgd. En jullie zijn allemaal goede acteurs. Ik begreep wat er allemaal herschreven is, ook knap werk. Het kleine spul erin, de poes en de venter. Goed gedaan! Buurtschap levert per definitie klasse, dat zijn we inmiddels gewend! Mooi Amsterdamse uitspraak ook. Iedereen bedankt.

Genoten gisteren met mijn vriendinnen. Goed gespeeld allemaal! En alles weer keurig afgewerkt. Misschien ook taart en koek bij de koffie, zou lekker zijn. Bedankt weer en tot de volgende keer.

Dit schrijft een trotse tante Een moeizaam begin, wat prachtig hoe spelers dan hun tekst tot leven brengen. Petje af. Fijn om zo aan het weekend te beginnen.

Fijn om eens niet naar een archaïsch blijspel te hoeven kijken, zoals dat maar al te vaak te zien is in de regio. Leuk Amsterdams, met een charmant Achterhoeks o-tje en ea-tje er tussen door. Heerlijk om spelers te zien die hun teksten tot leven wisten te brengen en geloofwaardige mensen van hun personages wisten te maken. Grappig die jonge spelers er doorheen geweven. Maakt er toch meer een buurtje van. Jammer wat er aan het stuk mankeerde: de oerwet in het theater "show, don't tell" Maar er was veel ge-tell en weinig ge-show. Daardoor kabbelde het geheel gestaag door en was er nergens een belang waarvoor je op het puntje van je stoel ging zitten.