Het is al weer even geleden, ik was het al bijna vergeten, maar hier toch even een reactie op ‘Bruinsma III’. Het begon al met een smakelijk ‘voorgerecht’, daarvan krijg je honger naar meer! Een film die je al helemaal in de juiste sfeer brengt met een grappig mooie aansluiting op de zaal, heel leuk! De eerste Bruinsma had ik elders ook al eens gezien, en dan ga je dingen vergelijken: ieder doet het weer op zijn eigen manier met de mogelijkheden die ze in huis hebben, maar ’t Buurtschap heeft absoluut de beste ‘Truus in huus’! Wat heb ik daarvan genoten. Het tweede wat mij opvalt, is de manier van praten van Wesley. In een dergelijke aso-omgeving wordt weinig aandacht besteed aan de taalvorming bij de jeugd. Wesley is daar een goed voorbeeld van, maar hoe breng je dat ten uitvoer in een stuk wat grappig moet zijn? Bij ander toneelclubs (o.a. ook you tube) zie je een stotterende Wesley. Voorbeeld: Wesley moet voor zijn vader even sigaretten halen, zijn antwoord zou dan kunnen zijn: “Bu bu bu bun i-j effe gek, wat ma ma ma mankeert ow an de vu vu vu vuute.” Daar heb ik al eens bijna 2 uur naar zitten kijken. De mensen moeten dan lachen om het stotteren, vind ik erg goedkoop. Maar nu deze zin op een wijze zoals ik het de Sinderense Wesley hoor zeggen: “B…un i-j effe gek, wat mm…ankeert ow an de vvvuute.” Dat is veel moeilijker om te spelen, maar knap gedaan, want hier lach je om de tekst, wat toch de bedoeling van de schrijver is. De familie Bruinsma is een leuke serie op het toneel, je gaat het een beetje met Flodder vergelijken, met het gevaar dat de flauwe meligheid toeslaat en dezelfde grappen worden herhaald.( och als dochter Kees Flodder voor de zoveelste keer haar voorkomen weer eens in stelling brengt hoor je geen man klagen..) Terug naar Sinderen. Het toneel was dit keer weer overvol, de kamer, de deur naar de gang en.. het huis aan de straatzijde, ongelooflijk wat een werk. Wat ik miste was wat geloop door de straat van potentiële klanten die een beetje tussen de koopwaar liggen te neuzen. Als aanlooproute voor die stadse mevrouw en haar dochter zie ik liever dat ze voor het publiek achter het blauwe scherm op podiumhoogte op komen. Dan heb je meer het idee dat ze over straat lopen. De ander echtparen speelden ook sterk, met vele goede grappen. En het was duidelijk wie de broek aan had. Kortom het werd in Sinderen weer een prachtige avond, maar dat weet je van het Buurtschap al voordat je er bent geweest. In eerste instantie had ik geen stoel, alles zat vol (ik ben nooit zo vroeg) maar in de eerste pauze kwam Dolf mij nog een stoel brengen, ik bedoel maar.. Bedankt! Jan Heuthorst Doetinchem